Gorączka wodorowa w UE

Europa ma szansę na udaną zieloną transformację z wykorzystaniem „czystego” wodoru, jeżeli stworzy masę krytyczną projektów, stymulujących na niego popyt - piszą Wojciech Słowiński i Eduard Bodnari z PwC

Obecna dekada jest kluczowa dla osiągnięcia neutralności emisyjnej Unii Europejskiej. Spełnienie postulatów porozumienia paryskiego w zakresie ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 st. C będzie wymagać pięciokrotnego wzrostu tempa dekarbonizacji do 2030 roku. Wybuch pandemii Covid-19 pokazał, że mimo spadku światowego PKB i wzrostu deficytu budżetowego wydatki na rozwój paliw alternatywnych rosną, a temat dekarbonizacji pozostaje wysoko na agendzie debaty publicznej oraz w strategiach globalnych firm energetycznych. Jednym z wiodących tematów tej debaty jest rola czystego wodoru jako kluczowego nośnika energii, który może odegrać ważną rolę w przyspieszeniu transformacji energetycznej Unii Europejskiej. Żeby wodór na dobre zadomowił się w sektorze transportowym i w przemyśle, potrzebne są przede wszystkim jasne mechanizmy wspierające popyt na „czysty” wodór w sektorach o największym potencjale.