Paradoks polskiego rynku polega na tym, że ceny tego surowca na światowych rynkach spadają, tymczasem w Polsce – rosną. I to pomimo faktu, że polskie kopalnie wydobywają go więcej niż sprzedają. Eksperci tłumaczą, że przyczyn należy doszukiwać się w specyfice polskiego rynku.
CZYTAJ TAKŻE: Ceny węgla rosną, a kopalnie i tak na minusie
Dane Agencji Rozwoju Przemysłu nie pozostawiają wątpliwości: na światowych rynkach ceny spadają od dobrych siedmiu miesięcy, w Polsce trend jest odwrotny. W stosunku do marca ceny węgla kamiennego dla energetyki wzrosły w Polsce o 1 proc., węgiel dla ciepłownictwa drożał nawet szybciej – o 2,8 proc. Najlepiej widać ten trend w ujęciu rocznym: węgiel dla energetyki był w kwietniu droższy o 10 proc. niż rok wcześniej. W przypadku węgla dla ciepłownictwa było to 6 proc.
Te wzrosty zaskakują tym bardziej, że ceny tego surowca na rynkach światowych spadają. Najlepiej to widać na przykładzie indeksu ARA, czyli cen w portach Amsterdam, Rotterdam i Antwerpia. Tam węgiel był w kwietniu tańszy o 13 proc. w porównaniu do tego samego miesiąca 2018 r.
– Na świecie rynek węgla jest o wiele bardziej płynny niż nasz rodzimy – mówi w rozmowie z „Parkietem” Paweł Puchalski, analityk Santander. – Wyjaśnieniem różnicy między trendami na rynkach światowych, a rynkiem polskim jest fakt, że polskie spółki wydobywcze sprzedają węgiel polskim odbiorcom w oparciu o długoterminowe umowy oparte o formuły cenowe – dodaje.
