Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii niesie ze sobą wiele korzyści, jednak sam proces inwestycyjny budowy biogazowni napotyka szereg barier, a różnice w koszcie budowy w porównaniu z konwencjonalnymi źródłami są znaczne. W celu eliminacji tych barier wiele krajów wdraża odpowiednie instrumenty prawno-administracyjne i rozwiązania systemowe, a dotyczą one barier administracyjnych, sieciowych i oczywiście finansowych.
Generalnie systemy wsparcia sektora energetyki odnawialnej w aspekcie finansowym oparte są na odpowiednim systemie płatności (najczęściej feed-in tariff). W Polsce jako jednym z nielicznych krajów UE mechanizm wsparcia oparty jest na systemie zbywalnych świadectw pochodzenia energii. Dodatkowo w chwili obecnej inwestorzy mają do dyspozycji bezpośrednie dotacje inwestycyjne i pożyczki preferencyjne.
Budowa biogazowni jest inwestycją nieporównywalnie trudniejszą i bardziej złożoną technologicznie w porównaniu z budową farmy wiatrowej czy małej elektrowni wiatrowej. Decyzję o budowie biogazowni powinien poprzedzić szereg analiz ekonomicznych i technologicznych. Dodatkowo należy bezwzględnie pamiętać, iż o opłacalności tego biznesu decyduje zastosowana technologia, wykorzystane substraty czy sposób zagospodarowania pulpy pofermentacyjnej. Najczęstsze błędy popełniane przez inwestorów dotyczą niedoszacowania kosztów pozyskania substratów oraz przeszacowania wydajności metanowej substratu.
[srodtytul]Program operacyjny „Infrastruktura i środowisko”[/srodtytul]
Możliwość dofinansowania budowy biogazowni istnieje w przypadku działania 9.4 „Wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych”. Na wsparcie do 70 proc. wartości inwestycji mogą liczyć inwestycje w zakresie wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych w kogeneracji w układach niespełniających kryterium wysokosprawnej kogeneracji. W tym działaniu jest wspierana budowa tylko takich jednostek, w których wskaźnik skojarzenia (moc elektryczna do mocy cieplnej) jest większy niż 0,45.