Organizacja uważa to za zasadne ze względu na ograniczenie zasad wsparcia dla tej technologii w projekcie ustawy o odnawialnych źródłach energii.
W obecnym brzmieniu ustawa o obszarach morskich zakłada, że pozwolenie na budowę morskiej farmy wiatrowej powinno zostać wydane w ciągu 6 lat od dnia wydania pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp. W wyjątkowych okolicznościach termin ten może zostać przedłużony maksymalnie o 2 lata. Zdaniem pracodawców z uwagi na złożoność inwestycji, jej innowacyjny charakter oraz przewidywany termin wejścia w życie nowego, aukcyjnego systemu wsparcia odnawialnych źródeł energii, dotrzymanie tego terminu jest niemożliwe.
Analizy operatorów elektroenergetycznych wskazują na ograniczone możliwości przyłączania morskich farm wiatrowych do sieci przed 2025 r.
Co więcej obecne prawa wynikające z pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp nie mogą być przenoszone na inne podmioty np. w przypadku połączenia, podziału lub przekształcenia spółki. Uniemożliwia to połączenie kilku projektów budowy farm wiatrowych na morzu w celu osiągnięcia efektu synergii i poprawy ich efektywności, co stoi w sprzeczności z podstawowymi założeniami reformy systemu wsparcia OZE.
Dlatego Rada OZE Konfederacji Lewiatan proponuje rozwiązanie, które ma na celu usunięcie negatywnych skutków braku możliwości przenoszenia pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym. Może to pozytywnie wpłynąć na rynek pracy – wzrośnie popyt na usługi w zakresie badań geologicznych, monitoringu warunków meteorologicznych.
