Ze względu na coraz częściej ograniczony do niej dostęp, ilość i wciąż pogarszającą się jakość, wprowadza się coraz bardziej restrykcyjne limity. Dotykają one zarówno gospodarstw domowych, życia codziennego jak i dużych odbiorców szeroko rozumianego przemysłu w tym energetyki. Ograniczenie poboru wody surowej, minimalizacja ilości i podniesienie jakości odprowadzanych ścieków oraz optymalizacja procesów produkcyjnych to główne i najtrudniejsze zadania aktualnie stawiane przed działalnością człowieka, tak bardzo ingerującą w hydrosystem. Konsekwencją tej walki o poprawę jakości stanu środowiska naturalnego jest niezwykle intensywny rozwój nowych technologii uzdatniania wody i ścieków, jaki miał miejsce na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Przed specjalistami stanęły nowe, nieznane dotąd na tak szeroką skalę problemy, jak choćby zapewnienie dostaw wody o coraz wyższych parametrach jakościowych np. dla potrzeb energetyki zawodowej oraz zniwelowanie zanieczyszczenia wody hormonami, patogenami czy antybiotykami, których całkowite usuwanie dotąd konwencjonalnymi metodami nie było możliwe.
Odpowiedzią na te wyzwania stał się m.in. rozwój technologii membranowych. Instalacje oparte o bazowe membrany mikro-, ultra- nanofiltracji i odwróconej osmozy pozwoliły na wykorzystanie procesowe wód niezwykle zanieczyszczonych, trudnych i do tej pory kosztownych w obróbce, przy jednoczesnym ograniczeniu zrzutu ścieków zasolonych do minimum. Atutem nowych technologii stała się możliwość ich doboru „na miarę” występującego problemu. Niezwykle szerokie spektrum możliwości ich zastosowania i osiągane efekty technologiczne w połączeniu ze zminimalizowanymi kosztami eksploatacyjnymi, spowodowały, że są one aktualnie jednymi z najczęściej stosowanych na całym świecie i z powodzeniem wypierają dotychczas stosowane instalacje.
Wyjątkowo dobre efekty technologiczno-ekonomiczne w skali makro, przyniósł mariaż technologii membranowych z konwencjonalnymi technologiami uzdatniania wstępnego (koagulacja, flokulacja, sedymentacja) oraz rozwiązań hybrydowych (wymiana jonowa). Aktualnie podmioty odpowiedzialne za produkcję wody uzdatnionej są obarczone nie tylko gwarancją utrzymania efektu technologicznego, ale również limitami środowiskowymi i odpowiedzialnością za dotrzymanie rachunku ekonomicznego. Powyższe aspekty, to jedne z głównych powodów, dla których najczęściej zapadają decyzje o przeprowadzeniu procesu modernizacji istniejących i działających instalacji uzdatniania wody.
Konsekwencją charakterystyki obiektów energetyki zawodowej jak i pogłębiającej się problematyki procesów uzdatniania, jest konieczność współpracy z firmami specjalistycznymi w danym sektorze. Procesy modernizacji lub rozbudowy o dodatkowe węzły uzdatniania wody, nierzadko muszą zostać przeprowadzone na pracujących instalacjach, a zastosowane rozwiązania często wprowadzają w życie najnowocześniejsze dostępne technologie.
Coraz częściej wymagania stawiane wodzie dla potrzeb obiegów parowych w elektrowniach i elektrociepłowniach nie odbiegają od tych stawianych wodzie używanej do produkcji mikroprocesorów czy leków. Z tego powodu należy rozpatrywać ją już w kategoriach wody ultra czystej, o przykładowych parametrach jak poniżej:
