Rosjanie muszą zapewnić sobie tranzyt gazu przez Ukrainę choćby jeszcze przez rok. Nord Stream-2 nie będzie gotowy na czas, a klienci z południa Europy nie prędko doczekają się kolejnej nitki Tureckiego Potoku. Gazprom zaproponował więc Naftogazowi roczny kontrakt na tranzyt gazu lub przedłużenie umowy kończącej się w tym roku.
Jest to jednak propozycja, która nadaje się wyłącznie do odrzucenia. Dlaczego? Bo zawiera warunek przez Ukrainę nie do przyjęcia – wycofania wszystkich pozwów przeciwko Gazpromowi w sądach międzynarodowych. I dziś Kijów rosyjską propozycję odrzucił.
Składając ofertę nie do przyjęcia, Gazprom i jego kremlowscy decydenci mieli świadomość, że tylko taka będzie reakcja drugiej strony. A jednak ją przesłali. Czy jest w tym jakaś logika?
Otóż tak. Jak w każdym działaniu rosyjskiego koncernu sterowanego nie przez rynek, ale przez Kreml, szefostwo Gazpromu stara się pokazać Europie, że wychodzi naprzeciw i naprawdę się stara rozwiązać coraz bardziej niepokojącą Brukselę sytuację.
A sign hangs outside the headquarters of NAK Naftogaz Ukrainy in Kiev, Ukraine/Bloomberg
My się staramy, ale druga strona nie chce pójść na żadne ustępstwa, nawet tak błahe jak wycofanie pozwów – mówią w Gazpromie. A większość zachodnich odbiorców nie wnika, o co tak naprawdę chodzi w sądowych sporach Naftogazu z Gazpromem. Chce pewności, że od stycznia dostanie zamówiony gaz. Kreml perfekcyjnie rozgrywa więc tę zachodnią chciwość i brak głębszej analizy sytuacji. Występuje z inicjatywami nie do przyjęcia, pokazuje swoją aktywność i stawia się w roli ofiary napastliwej polityki Ukrainy.
A to przecież Gazprom od dwóch lat nie wykonuje prawomocnego wyroku arbitrażu w Sztokholmie, który nakazał wypłacenie 2,56 mld dol. Naftogazowi za praktyki monopolistyczne stosowane na Ukrainie przez lata.
Naftogazowi udało się zająć majątek Rosjan w kilku krajach, co utrudnia Rosjanom działalność. Starają się więc zdyskredytować drugą stronę przyprawiając jej gębę pieniacza niszczącego energetyczną stabilność Europy.
