„Polska zdecydowała się zbudować pływający terminal LNG na Bałtyku” donosi agencja Prime, ekonomiczne ramię agencji RIA Nowosti. Rosjanie przypominają, że w środę w senacie o rządowej decyzji budowy terminalu poinformował Piotr Naimski pełnomocnik rządu do spraw strategicznej infrastruktury energetycznej.
Piotr Naimski, Fotorzepa, Radosław Pasterski
„Budujemy interconnectory (łączniki gazowe między państwami Unii-red), z sąsiadami. Chcemy dać naszym sąsiadom możliwość dostępu do gazu poprzez polskie sieci. A to prowadzi nas do decyzji, która już została podjęta – że w dalszej perspektywie zbudujemy pływający terminal przyjmujący gaz skroplony w Gdańsku (będzie on dokonywał regazyfikacji czyli zmiany stanu gaz z postaci płynnej na gazową – red.) – mówił w senacie Naimski.
LNG tanker, Bloomberg
Nie podał ani terminu budowy, ani kosztów inwestycji. Pływający terminal FSRU (Floating Storage Ragasification Unit – red.) ma obecnie nasz najbliższy sąsiad – Litwa. Inwestycja, którą wraz ze zbudowanym w Korei gazowcem Independance i potrzebnymi gazociągami kosztowała 700 mln euro, ruszyła w połowie 2013 r a gotowa była do końca 2014 r. Gaz skroplony zaczęła odbierać w styczniu 2015 r. Moc terminalu to 4 mld m3 gazu rocznie.
Rosyjskie media przypominają, że Polska rozbudowuje swój terminal LNG w Świnoujściu do mocy produkcyjnej 7,5 mld m3 rocznie.
Terminal LNG w Świnoujściu im. Lecha Kaczyńskiego
Popyt na gaz w Polsce rośnie. W 2019 r zużyjemy około 18 mld m3. W latach 2023-2024 zapotrzebowanie wzrośnie (prognoza rządowa) do 21-22 mld m3. Jeżeli Polska po 2022 r zrezygnuje z gazu z Rosji tak jak deklaruje rząd, to będzie potrzebować gazu z USA (mamy kontrakty na 2,7 mld m3 rocznie przez 20 lat); z Baltic Pipe – gazociągu z Danii z norweskim surowcem i z produkcji własnej.
Jeżeli Rosjanie zechcą utrudnić powstanie Baltc Pipe, to pływający terminal może okazać się bardzo przydatny.
