Ciepło ukryte pod posadzką

Ogrzewanie podłogowe jest coraz popularniejsze, kusi niższymi rachunkami i zapewnia komfort w mieszkaniu.

Grzejnikiem jest cała powierzchnia podłogi. Latem instalację można wykorzystać do chłodzenia. Podstawowym elementem takiego ogrzewania są rury grzewcze zatopione w betonowej wylewce. Ich trwałość wynosi co najmniej 50 lat.

Ogrzewanie podłogowe przekazuje ciepło w 70 proc. przez promieniowanie, a jedynie w 30 proc. przez konwekcję (przepływ powietrza). Najwyższa temperatura występuje przy podłodze, a najniższa pod stropem. Producenci tego typu instalacji wskazują, że rozkład temperatury jest zbliżony do optymalnego dla komfortu człowieka.

Równomierna temperatura

Duża powierzchnia grzania pozwala na obniżenie temperatury w pomieszczeniu o 1–2 stopnie C bez pogorszenia komfortu cieplnego. Pozwala to zaoszczędzić do 12 proc. energii rocznie. Temperatura podłogi jest równomierna na całej powierzchni i nie przekracza 29 stopni C w strefie stałego przebywania oraz 35 stopni C w łazienkach i w pobliżu dużych przeszkleń, np. drzwi tarasowych.

Sposób przekazywania ciepła i niska temperatura podłogi zapobiegają cyrkulacji kurzu w pomieszczeniu.

Ogrzewanie podłogowe różni się od grzejnikowego tym, że temperatura wody jest niższa i inny jest sposób oddawania ciepła. Pytania budzi jednak trwałość podgrzewanej podłogi, szczególnie drewnianej. Firmy instalacyjne zapewniają, że ogrzewanie takie nadaje się do wszystkich typów podłóg, ale wybór rodzaju materiału powinien być dokonany na etapie projektowania ogrzewania.

Najlepiej ciepło przewodzi ceramika i kamień, trudniej panele podłogowe oraz parkiet. Przewodność cieplna drewna dębowego wynosi 0,17 W/mkw., terakoty 1,05, natomiast styropianu 0,04. Zatem w przypadku podłogi drewnianej rury trzeba układać w większym zagęszczeniu niż przy podłodze pokrytej ceramiką.

Ważna jest izolacja

Znaczenie ma także jakość izolacji cieplnej budynku. Przy słabej temperatura wody musi być wyższa, co rzeczywiście może doprowadzić do wysychania drewna i zrujnowania podłogi. W niedostatecznie izolowanych budynkach podłoga musi mieć moc cieplną 100 watów na mkw. Wówczas temperatura powierzchni posadzki sięga 30 stopni C, a jej spód 40 stopni C. Tak wysoka temperatura powoduje duże straty ciepła (przenika do gruntu) oraz przyczynia się do wysychania desek i powstawania szczelin.

Ocieplone, szczelne domy z rekuperacją nie wymagają tak znacznej ilości ciepła dla utrzymania stałej temperatury w pomieszczeniach. Maksymalna moc cieplna wynosząca 50 W/mkw. przekłada się wtedy na maksymalną temperaturę powierzchni podłogi w wysokości 25 stopni C. Przy średniej temperaturze zasilania 35 stopni C posadzka ceramiczna przekaże maksymalnie 90 W/mkw., natomiast drewniana o grubości 20 mm – 54 W/mkw.

Dobrze ocieplone budynki z rekuperacją potrzebują maksymalnie 50 W/mkw. Jeśli temperatura otoczenia jest taka jak w czasie ostatniej jesieni i zimy, wystarczy połowa maksymalnej mocy, czyli 25 W/mkw. Zatem posadzka drewniana nie jest przeszkodą przy wyborze ogrzewania podłogowego.

Warto jednak uprzedzić dostawcę podłogi, że chcemy zainstalować takie ogrzewanie. Drewno musi być odpowiednio wysuszone. Trzeba też pamiętać o higroskopijnych właściwościach drewna. Chłonie ono wilgoć zarówno z powietrza, jak i z wylewki. Producenci podłóg podkreślają, że temperatura deski nie powinna przekraczać 27 stopni C. Jeśli jest wyższa, niektóre deski tracą gwarancję.

Jeśli podłogowe, to z pompą ciepła

Wymagające niskich temperatur ogrzewanie podłogowe dobrze współpracuje z pompami ciepła. Źródłem ciepłej wody mogą być kolektory słoneczne lub kotły kondensacyjne. Ogrzewanie podłogowe zapewnia najwyższą sprawność źródła ciepła, tym samym – niskie koszty ogrzewania.

Inwestor musi jednak pamiętać, że ogrzewanie podłogowe ma większą od klasycznych grzejników bezwładność cieplną. Temperatura wody dostarczanej do ogrzewania może być regulowana termostatem mierzącym temperaturę w pomieszczeniu i regulującym dopływ wody.