Analiza została przeprowadzona przez Bruce Power, NB Power, Ontario Power Generation i SaskPower w ramach porozumienia (memorandum of understanding) podpisanego w 2019 r. przez prowincje Ontario, New Brunswick i Saskatchewan. Jako sygnatariusz dołączyła do nich również prowincja Alberta.
Wnioski płynące ze studium wykonalności mówią, że rozwój SMR będzie wspierać kanadyjskie potrzeby energetyczne, ograniczać emisję gazów cieplarnianych i pozycjonować Kanadę jako światowego lidera tej technologii. Rozważane są trzy ścieżki rozwoju.
Pierwsza zakłada stworzenie projektu SMR o mocy około 300 MW, który zostałby zbudowany w elektrowni jądrowej Darlington w Ontario do 2028 r. Kolejne jednostki w powstałyby w Saskatchewan gdzie pierwszy SMR zostałby oddany do użytku w 2032 r. Druga ścieżka polegałaby na stworzeniu dwóch zaawansowanych SMR czwartej generacji, które zostałyby wybudowane w Nowym Brunszwiku. Jednostka, za którą odpowiedzialny byłby ARC Clean Energy rozpoczęła by działalność do 2030 r., a projekt od Moltex Energy wystartowałby na początku lat 30. Trzecia ścieżka zakłada budowę reaktora o mocy 5 MW firmy Ultra Safe Nuclear Corporation w Ontario, który miałby zostać uruchomiony do 2026 r.
Studium wykonalności pokazały, że wszystkie trzy możliwości realizacji projektów wykazują się potencjałem komercyjnym i są możliwe do wykonania technicznie. Ponadto realizacja projektów miałaby duży wpływ na gospodarkę, bowiem stworzyłaby – w zależności od obranej ścieżki – nawet kilkanaście tysięcy miejsc pracy, a pozytywny wpływ na PKB Kanady wyniósłby miliardy dolarów. Jednak kluczowe dla rozwoju SMR będzie m.in. wsparcie rządu, który wziąłby na siebie część kosztów i ryzyka.
