Rosja i Katar mają się czego obawiać. Na rynku gazu chce zamieszać nowy gracz

Nadzieje są olbrzymie. - Licząc od ubiegłego roku do roku 2030, przejdziemy od negatywnego bilansu w handlu energią, rzędu 4,6 mld dol. na minusie, do nadwyżki w wysokości około 18 mld dolarów - zapowiadała minister energii Flavia Royon, komentując stan prac nad gazociągiem, który ma połączyć Vaca Muerta z Buenos Aires. - Ten rurociąg będzie punktem przegięcia dla rozwoju gospodarczego Argentyny, a także rozwiązaniem problemów gospodarczych, przed jakimi stoi nasz kraj - dorzucała.

Cóż, niewątpliwie Argentyna jest dziś niemalże synonimem kryzysu gospodarczego. Z stopami procentowymi na poziomie 97 proc. rząd próbuje tam zdławić dziś inflację sięgającą 115,6 proc. (według dziennika "Financial Times"), pod tym względem ustępującą w skali całego świata wyłącznie Wenezueli i Libanowi. A to tylko bieżąca odsłona argentyńskich turbulencji. - To kumulacja pewnego procesu, jak zwykle w Argentynie. Ten kraj jest właściwie w nieustannym kryzysie od dawna, moglibyśmy nawet powiedzieć: od dekad - komentowała Monica de Bolle, ekspertka Peterson Institute for International Economics. - Ilekroć gospodarka wpada w kolejny dołek, nigdy w pełni z niego nie wychodzi - uzupełniała.

Czytaj więcej

Gaz

Argentyna nie wpuściła gazowca z rosyjskim LNG

Władze Argentyny zablokowały przyjęcie dostawy LNG z Rosji. Gazowiec z surowcem nie został wpuszczony do argentyńskiego terminalu LNG w Bahia Blanca i musiał zawrócić do Rosji. Gaz pochodził od Novateku.

Martwa Krowa znosi złote jaja

Klucz do wyrwania się z tego błędnego koła ma się kryć w Patagonii: miejscu, które przyciągało przez dekady co najwyżej miłośników ekstremalnej turystyki i pierwotnej przyrody czy pasterzy wypasających wielkie stada bydła. Nawet Vaca Muerta, nazwa całej - liczonej w dziesiątkach tysięcy kilometrów kwadratowych - formacji w prowincji Neuquen (i po części w prowincjach Mendoza oraz Rio Negro), to po prostu Martwa Krowa.

Pod tą Krową spoczywa jednak fortuna. Odkryli ją specjaliści nieistniejącego już konsorcjum argentyńsko-hiszpańskiego Repsol-YPF w 2010 r. Z każdym kolejnym rokiem oceny wielkości złóż ropy i gazu rozsianych między tamtejszymi łupkami rosła niemalże w postępie geometrycznym. Dziś szacuje się, że Patagonia kryje zasoby rzędu 16,2 mld baryłek ropy oraz 8,7 bln m sześc. gazu. A politycy i menedżerowie koncernów energetycznych rywalizują na przymiotniki: fantastyczne, ogromne, gigantyczne, wspaniałe.

Rzeczywiście, o ile szacunki się potwierdzą, Martwa Krowa może się okazać jednym z największych złóż naftowych i gazowych świata, katapultując Argentynę do pierwszej ligi eksporterów surowców kopalnych, z potencjałem - w obszarze gazu - dorównującym Katarowi czy Australii. Nic dziwnego, że Vaca Meurta stała się najgorętszym kartoflem kampanii przez zaplanowanymi na październik wyborami prezydenckimi.

Łańcuch piętrzących się trudności

Dlaczego kartoflem? Cóż, wystarczy rzut oka na daty. W 2010 r. dokonano odkrycia zasobów, w 2012 r. uzyskano już pewność, że złoże ma wyjątkowo wielkie rozmiary. Ale wydobycie ruszyło dopiero w 2018 r. - i szło raczej po grudzie niż po maśle. Z prostej przyczyny: łatwiej było surowce wydobyć na powierzchnię niż wysłać je w dalszą drogę. Infrastruktura łącząca Patagonię z resztą kraju, nie wspominając już o reszcie świata, była w najlepszym przypadku skromna.

Czytaj więcej

Gaz

Gaz potaniał w Europie o 17 proc. w tydzień. Rosną straty Gazpromu

W ciągu tygodnia giełdowe ceny gazu w Europie spadły o 60 dolarów, z 358 dolarów za tysiąc metrów sześciennych do 298 dolarów, czyli do 25,1 euro za MWh.

Budowa Rurociągu Nestora Kirchnera, jaki ma łączyć Vaca Muerta z resztą świata, była przez wiele miesięcy opóźniana. Z jednej strony, trudno się dziwić: dla pogrążonego w gospodarczych turbulencjach kraju i jego rządu wydatek wysokości 2,5 mld dolarów na pewno nie przyszedł łatwo.

Z drugiej jednak strony, można zapytać - dlaczego dopiero teraz? Przez kilkanaście ostatnich lat Argentyna stała się (z eksportera) nabywcą gazu ziemnego, czy to kupowanego po sąsiedzku, od Boliwijczyków, czy to sprowadzanego z daleka pod postacią LNG. Rurociąg z Vaca Muerta pozwoli w szybkim tempie zrezygnować z importu i ma przynieść 1,7 mld dol. oszczędności jeszcze w tym roku i 4 mld dol. w roku przyszłym. I to pomimo faktu, że na razie działa dopiero pierwszy odcinek rurociągu, uruchomiony z pompą na początku lipca - kilkaset kilometrów do Salliquelo. Do Buenos Aires trzeba będzie wybudować drugie tyle, nie wspominając o łącznikach, które pozwolą Argentyńczykom zawalczyć o rynki Brazylii, Chile i Urugwaju.

Kartoflana metafora jest tu na miejscu nie tylko ze względu na ociąganie się w uruchomieniu potencjału patagońskiego złoża. Teoretycznie, wielkie koncerny już tam są: ExxonMobil, Chevron, Shell, Total czy Petronas współdzielą tort z argentyńską firmą YPF. Ale ich entuzjazm jest mniejszy niż mogłoby się wydawać: cieniem kładą się niejasności argentyńskiego prawa, spory o dywidendy, trudności w imporcie maszynerii koniecznej dla prowadzenia wydobycia, kiepskie warunki robienia interesów w Argentynie, niestabilność otoczenia gospodarczego, niskie ratingi kraju. Sąsiednia Brazylia wydaje się być rynkiem po wielekroć bezpieczniejszym i atrakcyjniejszym dla branży wydobywczej. Nawet przyspieszenie budowy Rurociągu Nestora Kirchnera ze złóż na wschód, ku wybrzeżu, agencja S&P Global wydaje przypisywać decyzji Międzynarodowego Funduszu Walutowego, który zgodził się rozciągnąć w czasie spłatę gigantycznych, sięgających 44 mld dol. długów Buenos Aires wobec MFW.