W Polsce Łukoil był widoczny. Konsekwentnie rozbudowywał swoją sieć stacji, unowocześniał, poprawiał ofertę m.in o ciekawy system minimarketów stacyjnych. A poprzez swoją politykę cenową był poważną konkurencją dla pozostałych graczy na naszym rynku. Pokazywał też, że wbrew opiniom Kremla i uległego mu rosyjskiego biznesu, Polska nie jest takim strasznym rogatym diabłem jakim go malują; że i u nas rosyjskie firmy mogą prowadzić duży biznes, nie są niszczone anie nie dyskryminowane.
Sygnały o tym, że w podejściu do Polski coś się zmienia także w Łukoilu, pojawiły się w końcu minionego roku, kiedy stało się jasne, że cała władza trafiła w ręce niechętnego Rosji PiS. W Moskwie dobrze pamiętano, że to rząd Jarosława Kaczyńskiego oznaczał się najgorszymi relacjami polsko-rosyjskimi, co przekładało się na wzrost nieufności także w biznesie. Teraz Rosjanie zaczęli spodziewać się jeszcze czegoś gorszego.
W grudniu Wagit Alekpierow prezes i największy udziałowiec Łukoilu wyjaśniał, że decyzja o sprzedaży detalicznego biznesu w Polsce oraz na Litwie i Łotwie wynika z „wystarczająco poważnych nastrojów antyrosyjskich”. W ustach Alekpierowa była to wypowiedź dziwna. Szef największego prywatnego koncernu Rosji znany jest bowiem nie tylko z decyzji pod prąd oczekiwaniom Kremla, ale i z niewiązania biznesu z polityką.
Teraz w komunikacie koncernu to zdanie już nie pada; mowa jest tylko o „programie optymizacji struktur detalicznych aktywów Łukoilu w Europie”. To pokrętne tłumaczenie bliższe jest już rzeczywistemu powodowi takiej decyzji – Łukoil musi ciąć koszty, bo tak jak inni giganci paliwowi traci na taniej ropie.
Decyzja jest więc czysto ekonomiczna i nie ma nic wspólnego z polityką. W grudniu 2014 r koncern sprzedał swoje stacje w Czechach, Słowacji i na Węgrzech czyli na rynkach, gdzie jest dużo rosyjskiego biznesu i gdzie zawsze czuł się on dobrze. Wiosną 2015 r Rosjanie wycofali się z Ukrainy, a latem z Estonii. To dwa rynki, na których rzeczywiście nie mieli dobrych notowań, choć jeżeli chodzi o Estonię, to było to już bardzo dawno. Tak więc i te decyzji można traktować jako bardziej ekonomiczne niż polityczne.
