Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, czyli decyzja określająca środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia uregulowana jest obecnie w art. 71 i nast. ustawy z 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (DzU z 2008 r., nr 199, poz. 1227 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, która weszła w życie 15 listopada 2008 roku.
Do czasu wejścia w życie ustawy problematykę tę regulował inny akt prawny – ustawa z 27 kwietnia 2001 roku — Prawo ochrony środowiska.
Podkreśla się, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach posiada charakter „rozstrzygnięcia wstępnego” względem przyszłego zezwolenia na realizację konkretnej inwestycji i pełni względem niego funkcję prejudycjalną (wyrok NSA z 16.09.2008, II OSK 821/08). Oznacza to, że określone w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach „środowiskowe warunki realizacji przedsięwzięcia” nie mogą być na dalszych etapach procesu inwestycyjnego modyfikowane, a decyzja o odmowie określenia środowiskowych uwarunkowań i tym samym wyrażenia zgody na realizację określonego przedsięwzięcia przesądza de facto o braku możliwości realizacji określonego przedsięwzięcia w danym miejscu, czasie i na proponowanych warunkach.
Organem właściwym do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku inwestycji w biogazownie jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, na obszarze właściwości którego ma się znaleźć inwestycja.
Postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wszczyna się na wniosek inwestora, który do wniosku winien dołączyć raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (w przypadku przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko), a w przypadku gdy wnioskodawca wystąpił o ustalenie zakresu raportu, załącza się kartę informacyjną przedsięwzięcia (w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko może być wymagane), poświadczoną przez właściwy organ kopię mapy ewidencyjnej obejmującej przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz obejmującej obszar, na który przedsięwzięcie będzie oddziaływać, wypis z ewidencji gruntów obejmujący przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie obejmujący także obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 205 zł.
