Rekomendacje dla rozwoju fotowoltaiki w Polsce

1. uwzględnienie w planowaniu strategicznym polskiej polityki energetycznej realnego potencjału energetyki słonecznej

2. jak najszybsze wprowadzenie taryfy stałej (feed-in tariff) o następujących parametrach

- zagwarantowanie ceny oferującej atrakcyjne okresy zwrotu inwestycji (6 – 7 lat dla prywatnych i 9 – 10 lat dla komercyjnych inwestorów), ułatwiając inwestorom dostęp do źródeł finansowania (np. preferencyjnych kredytów)

- cena energii elektrycznej uzależniona od wielkości systemu PV, miejsca jego instalacji i rodzaju inwestora, oraz preferencyjna dla małych, kilku kW, systemów PV i systemów PV zintegrowanych z budownictwem

- długi okres obowiązywania (15 – 20 lat)

- kontrolowana, co pół roku, obniżka taryfy dla nowych instalacji, uzależniona od postępu technologicznego, (tzw. korytarz wielkości mocy zainstalowanej)

3. zintegrowanie w długim horyzoncie czasowym z innymi politykami (kształtującymi warunki prowadzenia działalności inwestycyjnej)

4. identyfikacja i usunięcie zbędnych barier administracyjnych, uproszczenia prawa oraz dostosowanie go do przyłączania małych rozproszonych systemów zasługuje na najwyższy priorytet w odniesieniu do wszystkich odnawialnych źródeł energii

5. możliwości finansowania inwestycji w duże systemy fotowoltaiczne ze środków programu operacyjnego „Infrastruktura i środowisko" i programu NFOŚiGW

6. ustanowienie celu 1,8 GW zainstalowanej mocy PV w 2020 r. (co stanowi 1 proc. zużytej energii elektrycznej) i 10 GW w 2030 r.

7. uruchomienie programu BiR nad przyszłościowymi technologiami ogniw fotowoltaicznych