Bruksela nie może zakazać nam wierceń

To po co eurodeputowani właściwie o gazie łupkowym dyskutują?

Trochę dlatego, że są jak każdy parlament – lubią sobie podyskutować, pokłócić się. Ale także dlatego, że tego gazu tak naprawdę nikt jeszcze nie znalazł. A przynajmniej nikt nie kwapi się, by to w Europie ogłosić. A prace trwają nie tylko w Polsce, ale i W. Brytanii oraz dwóch niemieckich landach. U nas po czterech latach, główny zainteresowany – amerykański ExxonMobil wręcz z poszukiwań zrezygnował. Tymczasem Amerykanie i ich prognozy rozbudziły w Europie emocje, podgrzały nastroje.

Mamy więc ten gaz czy nie?

Mamy, ale wymaga on większego wysiłku wydobywczego. A to z kolei wymaga większych nakładów i zaangażowania inwestorów. Przypomnę, że w Stanach Zjednoczonych wydobycie ruszyło z miejsca, gdy w 2001 roku rząd wyłączył gaz łupkowy spod przepisów prawa wodnego. U nas na takie posunięcie nie mamy szans, więc i cały proces wydobywczy jest dużo bardziej skomplikowany i kosztowany.

Na Litwie i Ukrainie takie koncerny jak amerykański Chevron i włoski Eni dostały licencje na prace poszukiwawcze. Może w Polsce działamy zbyt wolno i zbyt biurokratycznie?

Nasi sąsiedzi są w poszukiwaniach trzy–cztery lata za Polską. Naszym problemem są niezadawalające wyniki poszukiwań. A za tym idzie brak cierpliwości. Trzeba szukać dłużej, a wyniki się pojawią. A wtedy będzie można wybierać w inwestorach. Bo gaz łupkowy to niewątpliwie przyszłość energetyki, niezależnie od tego, co mówią jego przeciwnicy.