Chodzi tu przede wszystkim o zobowiązania dotyczące redukcji emisji dwutlenku węgla o 43 proc. wobec 2005 r. przez elektroenergetykę i przemysł (instalacje biorące udział w europejskim systemie handlu emisjami – red.). Mamy osiągnąć taki cel cząstkowy w perspektywie 2030 r.
– Każda megawatogodzina wyprodukowana z wiatru oznacza o 900 kg mniej CO2 wyemitowanego do atmosfery. Do 2035 r. możemy dzięki takim inwestycjom uniknąć nawet 25 mln ton emisji – wskazuje Janusz Gajowiecki, prezes Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej (PSEW).
![](https://grafik.rp.pl/grafika2/1470322,9.jpg)
Stowarzyszenie wiatrakowców zaprezentowało dwa scenariusze rozwoju polskiej energetyki do 2035 r. Tworząc je, PSEW uwzględnił m.in. konieczność wymiany przestarzałych źródeł na nowe moce węglowe i gazowe. Bazowy wariant różni się od tego alternatywnego włączeniem do miksu energetyki jądrowej. Przy czym PSEW zakłada, że do 2030 r. zostanie oddany do użytku jeden z dwóch bloków o mocy 1,6 tys. MW, a kolejny taki będzie włączony do systemu w 2034 r.
Scenariusz bez atomu zakłada też wyższy o ok. 1,5 tys. MW udział źródeł gazowych, których łączna moc sięgnie ok. 11,7 tys. MW. W wariancie alternatywnym wzrasta też o ok. 5,6 tys. MW udział odnawialnych źródeł energii (OZE).