Prezes Tokariow winę zrzucił na punkt przyjęcia (terminal) w Samarze, który odbiera ropę od kilka małych dostawców. Wyjaśnił, że większość ze 150 punktów przyjmujących na terenie Rosji ropę do „Przyjaźni” należy do wielkich koncernów i to one kontrolują jakość, jednak jest kilkanaście miejsc, tak jak w Samarze, gdzie robią to prywatne nieduże firmy, na podstawie umowy z Transneft.
An employee adjusts a valve at the OAO Transneft oil transfer station NPS Gorky, in Meshikha, near Nizhny Novgorod, Russia/Bloomberg
Foto: energia.rp.pl
– To co się stałó w samarze to jest czystej wody oszustwo; złamano wszelkie normy i wymogi jakościowe – mówił prezes koncernu, który przed zagranicznymi odbiorcami odpowiada za jakość dostarczanej ropy. Swojej winy nie przyznał. Stwierdził, że trzeba zmienić system kontroli, bo widać, że koncerny naftowe sobie z tym nie radzą.
Gazeta Kommersant ustaliła, że miejscem, które może odpowiadać za zanieczyszczenie, może być laboratorium rurociągu Przyjaźń i samego Transneft, do którego trafiają wszystkie – już raz skontrolowane, próbki ropy. Dopiero po analizie w tym laboratorium i wydaniu zgody, ropa może zostać dołączona do Przyjaźni. Próbki są przechowywane więc można łatwo ustalić kto przepuścił brudny surowiec. Pod warunkiem, że chce się to wiedzieć…
CZYTAJ TAKŻE: Czas na rurociąg Odessa-Brody-Płock
Według strony białoruskiej brudnej ropy trafiło na Białoruś ponad 1 mln ton. Brudny surowiec kolejowymi cysternami wraca do Rosji. Rosjanie nie zamierzają bawić się w jego oczyszczanie. Będą go dodawać niewielkimi partiami do czystej ropy, mieszać i sprzedawać.
