b. Dokonać zmiany podejścia do zagadnień zdrowia publicznego koncentrując się na przyczynach, a nie tylko na skutkach. Niezbędna staje się jego integracja z transformacją energetyczną (całkowita eliminacja smogu i ubóstwa energetycznego przy wyeliminowaniu kotłów zasilanych paliwami kopalnymi/stałymi), zrównoważoną mobilnością (ograniczanie potrzeb transportowych, elektryczny transport publiczny, podróżowanie rowerem i pieszo) oraz wytwarzaniem materiałów i żywności z korzyścią dla zdrowia i środowiska przyrodniczego .
c. Wprowadzić zasadniczą zmianę modelu energetyki, ku budowaniu bezpieczeństwa energetycznego od dołu, jako sumy lokalnych bezpieczeństw (lokalne hybrydowe systemy energetyczne) z ważną rolą rozproszonej energetyki obywatelskiej i szeroko rozumianego ruchu prosumenckiego. Podania terminu odejścia Polski od węgla i przestania traktowania gazu ziemnego jako paliwa przejściowego. Kluczowym programem gospodarczym dla Polski w powiązaniu z transformacją cyfrową powinno stać się szerokie i szybkie wdrażanie zasady: efektywność energetyczna przede wszystkim (budowa mocy w drugiej kolejności) oraz dążenie do zaspokojenia potrzeb energetycznych w 100% przez źródła odnawialne wspomagane magazynami energii oraz zaczątkami technologii wodorowych (tzw.: zielony wodór). KPO powinien stanowić pakiet reform zmierzających do odblokowania potencjału energetyki odnawialnej, zwłaszcza rozproszonej energetyki obywatelskiej, zachęcając do rozwoju spółdzielni energetycznych.
d. Przyjąć jako punkt wyjścia w formułowaniu tematyki transportowej zarządzanie popytem, czyli ograniczanie potrzeb w powiązaniu z transformacją cyfrową, jak i reformą miejscowego planowania przestrzennego w kierunku tworzenia ładu przestrzennego, pozwalającego na budowanie struktur przestrzennych o niskim zapotrzebowaniu na transport. Widzenie rozwoju transportu publicznego, to przede wszystkim wspieranie rozwiązań lokalnych i regionalnych takich jak kolej, tramwaj, metro czy zeroemisyjny transport autobusowy i trolejbusowy. Zdecydowanie wymaga dostrzeżenia ważnej roli transportu rowerowego jak i pieszego (aktywna mobilność). Łącznie dążąc do tworzenia łańcuchów eko-mobilności.
e. Wykorzystać KPO do zasadniczego wzmocnienia ochrony/odtwarzania bioróżnorodności (np. renaturalizacja rzek) w tym dokonania reformy planowania przestrzennego w kierunku ochrony i wzmocnienia usług ekosystemów (ład przyrodniczy) oraz znaczącej poprawy zarządzania obszarami Natura 2000. Jednym z ważnych kierunków, którego brak w KPO jest promowanie rozwiązań typu nature-based, czyli opartych na przyrodzie i jej naturalnych mechanizmach. Szczególnie należy zadbać o zagrożone zanikaniem siedliska i korytarze ekologiczne oraz o ograniczenie nadmiernej eksploatacji zasobów przyrodniczych. W tym kontekście koniecznym jest wzmocnienie systemów przyrodniczych służących adaptacji do zmiany klimatu oraz odejście od rozwiązań technokratycznych (budowle hydrotechniczne) zapobiegających suszy na rzecz ww. rozwiązań opartych na przyrodzie prowadzących do spowalniania spływu wody, naturalnej retencji itp. Wzmocnienia wymaga także zastosowanie infrastruktury błękitno-zielonej w dużych miastach.
f. Wprowadzić znaczne szersze rozumienie gospodarki obiegu zamkniętego, tworząc podstawy formalno-prawne zachęcające do rozwijania nowych modeli biznesowych służących zaspakajaniu satysfakcji klientów, a nie sprzedaży produktów czy usług. Niezbędne są reformy przedłużające wykorzystanie wytworzonych produktów np. w postaci drugiego życia produktów czy gospodarki współdzielenia. Budowanie zachęt do powoływania, z wykorzystaniem transformacji cyfrowej, klastrów gospodarki obiegu zamkniętego integrujących przede wszystkim w ujęciu geograficznym przedsiębiorstwa ze światem nauki, interesariuszami publicznymi oraz drobnymi firmami i start-upami. W koncepcji gospodarki obiegu zamkniętego nie mieszczą się spalarnie odpadów komunalnych, dlatego należy z nich zrezygnować, także z powodu negatywnego wpływu na klimat i środowisko.
g. Wprowadzenie tematyki rolnictwa i gospodarki żywnościowej w kontekście potrzeb związanych z ochroną klimatu jak dostosowanie rolnictwa poprzez: wycofywanie produkcji z gleb organicznych, tworzenie spółdzielni wyposażających w sprzęt, wprowadzenie systemu płatności za świadczenie przez rolników usług ekosystemowych/proklimatycznych, a także stworzenie rozwiązań prawnych i zachęt do odchodzenia od mięsa (transformacja hodowli), lokalność zaopatrzenia czy przeciwdziałanie marnotrawstwu.
