Sukces rewolucji na Śląsku z czasów rządu Jerzego Buzka był wynikiem wielu czynników, ale jednym z głównych była komunikacja. Zanim jego ekipa wzięła się do reform, to bardzo dokładnie przedyskutowała swoje plany ze stroną społeczną. W efekcie była tylko jedna manifestacja – okupacja gabinetu wicepremiera Janusza Steinhoffa. W cztery lata 100 tys. górników dobrowolnie odeszło z pracy, a 23 kopalnie zamknięto. To historia. A teraz?
Jeszcze przed pandemią rosły zwały węgla. Nie dość, że była ciepła zima i ani ciepłownie, ani elektrownie nie potrzebowały go tyle co zazwyczaj, to przez import tańszego węgla z zagranicy zainteresowanie naszym surowcem znacząco spadło.
Zmienia się klimat, zmienia się energetyka i czas wreszcie górnikom – którym przez dekady zawdzięczaliśmy bezpieczeństwo energetyczne – uczciwie powiedzieć: era węgla się kończy, gospodarka nie będzie potrzebować pracowników dołowych, szeroko pojęty rynek pracy potrzebuje fachowców. Produkcja wysokoemisyjnej energii z węgla przegrywa z energią z wiatru i słońca. Farmy fotowoltaiczne rosną w Polsce jak na drożdżach i gołym okiem widać, że czarna energia jest w odwrocie, a zielona rośnie.
13 grudnia 2018 r. prezydent Andrzej Duda krzyczał przed kopalnią Wujek, że nie da zamordować polskiego górnictwa, a węgla mamy na 200 lat. Może i mamy go na dwa wieki, ale co z tego, gdy jest on coraz trudniej dostępny, a wydobycie coraz mniej opłacalne.
Komisja Europejska zaproponowała ostatnio zwiększenie Funduszu Sprawiedliwej Transformacji. Są dziesiątki miliardów euro na zmiany w regionach górniczych. Mamy realne szanse wyrwać się z XIX-wiecznego świata i wkroczyć w nowoczesność. Czy rząd ma odwagę, by rozpocząć zmiany?
