Strajk CGT w rafineriach zawieszony. Tematem dnia podwyżka dla prezesa TotalEnergies

Dwie rafinerie we Francji kontynuują w czwartek strajk, protest zakończono lub zawieszono w 3 ośrodkach. Doszło do małej poprawy sytuacji, brak paliw dotyczy 20,3 proc. stacji we Francji. Oburzenie wywołała natomiast wiadomość o podwyżce do 6 mln euro zarobków prezesa TotalEnergies.

W czwartek rano strajk dotyczył jeszcze rafinerii w Gonfreville (Seine-Maritime) i Feyzin (Rhone), w pozostałych zawieszono akcję — poinformował agencję AFP Eric Sellini, krajowy koordynator CGT w koncernie naftowym. Po 3 tygodniach blokowania zakładów pracownicy rafinerii koło Dunkierki i w La Mede postanowili wrócić do pracy w środę wieczorem, a załoga rafinerii w Donges przegłosowała w środę koniec strajku.

19 października co piąta stacja paliw (20,3 proc.) miała trudności przynajmniej z jednym paliwem, dzień wcześniej było ich 24,8 proc. Najtrudniejsza sytuacja była w Burgundii (33,1 proc.), w regionie stołecznym (30,5) i w Owernii (29,4) — według danych resortu energetyki. Operator autostrad Vinci Autoroutes poinformował, że co najmniej 90 proc. jego sieci 181 stacji paliw dysponuje benzyną 95-oktanową, a 92 proc. olejem napędowym.

Czytaj więcej

Energetyka Zawodowa

CGT nadal strajkuje. Minimalna poprawa z paliwami

Związkowcy CGT przedłużyli w sobotę strajk w 5 francuskich rafineriach. Po ugodzie płacowej z dwoma innymi związkami w Totalu i w Esso-ExxonMobil zapatrzenie w paliwa poprawiło się minimalnie, 27,3 proc. stacji nie miało przynajmniej jednego rodzaju paliwa. Powrót do normalizacji potrwa do 3 tygodni

Premier Elisabeth Borne podkreśliła, że „następuje wyraźnie poprawa sytuacji. Wiem, że jeszcze jest trudna dla wielu osób, ale pojawiła się dynamika, raz jeszcze apeluję do strajkujących o podjęcie pracy”. Rzecznik rządu Olivier Véran zapewnił, że „wszystko zostanie uruchomione dla unormowania sytuacji”. Powrót do normalnej pracy magazynów paliw będzie możliwy w ciągu tygodnia — uważa minister transportu, Clément Beaune.

Związek CGT zaproponował w środę dyrekcji Totala „protokół zakończenia konfliktu”. Proponował „podjęcie negocjacji o zatrudnieniu i inwestycjach, negocjacji lokalnych o konkretnych problemach podjętych przez strajkujących”, a także „gwarancje, że nie będzie represji wobec strajkujących’ — poinformował Eric Sellini i dodał, że dyrekcja koncernu odrzuciła te propozycje.

Rzecznik rządu, O. Véran wezwał prezesa Totala, by raczej rozwiązał konflikt, a nie nie zajmował się swoimi zarobkami. Uważa, że Patrick Pouyanné powinien „tyrać jak wół dla rozwiązania konfliktu społecznego w koncernie, „zwrócić szczególną uwagę na przesłanie”, jakie kieruje do opinii publicznej o swych zarobkach.

Patrick Pouyanné „zmęczony” oskarżeniami, że w ubiegłym roku dostał podwyżkę o 52 proc., zamieścił wpis w mediach społecznościowych z wyjaśnieniem, że jego wynagrodzenie jest „stałe od 2017 r. i mniejsze” od uposażeń innych gigantów europejskich i amerykańskich.

Czytaj więcej

Paliwa

CGT zrywa negocjacje z Totalem, CFDT i CFE-CGC porozumiały się

Na spotkaniu ze związkowcami w nocy z czwartku na piątek dyrekcja TotalEnergies porozumiała się z większościowymi CFDT i CFE-CGC o podwyżce siatki płac o 7 proc. w 2023 r., która wejdzie w życie od 1 listopada. Centrala CGT, inicjatorka strajku w rafineriach, przestała rozmawiać i domaga się nadal 10 proc. Strajk zawieszono w rafinerii Esso-ExxonMobil w Normandii żądając od władz koncernu podjęcia rozmów płacowych 6 grudnia.

Wynagrodzenie prezesa zwiększyło się istotnie o 51,7 proc. czyli o ok. 2 mln euro w 2021 r., ale rok wcześniej zmalało o 2 mln, gdy prezes obniżył je sam, a ruchoma część zmalała na skutek znacznie gorszych wyników Totala z powody pandemii. Średnie wynagrodzenie z ostatnich lat wynosi zatem ok. 6 mln euro rocznie. Ta suma może szokować. Jest 30 razy większa od minimalnej płacy gwarantowanej (SMIC) w latach 80., dziś 200 razy większa. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że 90 proc. szefów firm we Francji to Francuzi, a wielkość firm zwiększyła się 6-7 razy od 1980 r., a wraz z tym wynagrodzenia.

Sprawa apanaży szefa Totala wywołała oburzenie lewicy, która sypnęła epitetami: „nie z tej ziemi, nieprzyzwoitość, cynizm”, zasypano media społecznościowe drwinami w rodzaju: „Drogi Patricku, masz moje pełne poparcie. W 2020 r. musiałeś przeżyć za 3 918 263 euro, czyli za 2545 pensji SMIC”, albo „Tak na serio, jak można powierzyć dużą firmę jak Total podobnemu osobnikowi?”, czy „To wynagrodzenie za zaprzeczenie socjalu, premia za wyrzeczenie się klimatu, nagroda za kierowanie grupą, wspólnika wojny na Ukrainie”. Sekretarz generalny dużego związku CFDT, Laurent Berger uznał wynagrodzenie Pouyanné za „nie z tej ziemi”, ale przyznał, że „nie, można zaprzeczyć patrząc na tę krzywą, że istotnie nie podwyższył sobie o 52 proc. Ale mówimy o sumie 6 mln euro. To zostało źle przyjęte w chwili, gdy część ludności ma problem utrzymania się”. Nikt w rządzie nie zareagował dotychczas, jedynie Francois Bayrou z Modemu wystąpił w obronie prezesa.