Wczoraj o amerykańskich kontraktach PGNiG (chodzi o dostawy 2 mln t LNG rocznie) na frontach informowały największe rosyjskie agencje, a dziś duże artykuły analityczne opublikowały najbardziej prestiżowe gazety gospodarcze, w tym Kommersant i Wiedomosti.
Przyznam, że od kiedy regularnie czytam rosyjską prasę, takiego zainteresowania nie pamiętam. Widać, że temat jest w Rosji gorący. Oto jeden z głównych klientów Gazpromu (po Niemczech, Włoszech, Wielkiej Brytanii i Francji jesteśmy piątym odbiorcą wśród krajów Unii) na poważnie szykuje się do pożegnania z rosyjskim surowcem. To się Rosjanom w głowach nie mieści. Polska (wtedy jeszcze ludowa), była pierwszym zagranicznym odbiorcą gazu z ZSRR. Zasysamy i płacimy za niego od ponad pół wieku. I tak miało już pozostać do końca wieczności.
Okazuje się jednak nie po raz pierwszy, że nic na tym padole nie jest wieczne. Gazu jest na świecie już tyle, że nie trzeba go kupować od sprzedawcy, który latami zachowywał się arogancko i mało elastycznie, dając do zrozumienia, że drogi surowiec „polaczki” w końcu i tak kupią. No bo innej alternatywy nie mają.
Obie najpoważniejsze gazety ekonomiczne Rosji skupiają się w swoich publikacjach na cenie LNG z USA i zapowiedzi prezesa Woźniaka, że gaz ten będzie o 20-30 proc. tańszy od rosyjskiego. Rosjanie uważają, że transakcja wygląda na polityczną i tak naprawdę cena surowca z USA będzie porównywalna z tym kupowanym od Gazpromu. Ale może to jest właśnie największy plus tych kontraktów?
„Deklarowana wygrana 20-30-procentowa wynika z porównania ceny LNG przy jego załadunku na gazowiec w USA z końcową ceną Gazpromu dla PGNiG” (Kommersant). Gazeta wyliczyła, że cena gazu z USA dla Polski to 235 dol./1000 m3 podczas kiedy w Gazpromie PGNiG ma płacić ok. 295 dol.. Wszystko więc się zgadza, ale „ jeżeli wziąć pod uwagę koszty transportu z Zatoki Meksykańskiej do Polski, koszty re-gazyfikacji w Świnoujściu, to cena będzie praktycznie taka sama co u Gazpromu”.
