Izba Kontroli Nadzwyczajnej chce podważyć zasadę prawną

Chodziło o zablokowanie skuteczności kontroli nadzwyczajnej sprawowanej przez Sąd Najwyższy

– Choć uchwała w Izbie Pracy SN zainicjowana była pytaniem prawnym dotyczącym biegu przedawnienia roszczeń powstających na tle prawa pracy, to jednak dotyczy głównie stosowania art. 91 par. 1 ustawy o SN, zmierzając do zablokowania skuteczności kontroli nadzwyczajnej sprawowanej przez Sąd Najwyższy – wskazuje skład orzekający w tej sprawie: sędziowie Oktawian Nawrot i Aleksander Stępkowski (sprawozdawca) oraz Marek Sławomir Molczyk, ławnik SN.

Pomysł na odpowiednie kworum do rozpatrzenia zagadnienia prawnego

Pytamy sędziego Aleksandra Stępkowskiego, czy nie ma obawy, że może nie być odpowiedniego kworum do podjęcia uchwały obu izb SN?

– Ustawa o Sądzie Najwyższym nie określa kworum wymaganego do podjęcia uchwały w składzie połączonych izb. W takiej sytuacji zastosowanie znajduje Regulamin SN, a konkretnie jego par. 111 ust. 2, w myśl którego do podjęcia uchwały połączonych izb wymagana jest obecność połowy sędziów orzekających w każdej z nich. W IPiUS orzeka obecnie 13 sędziów, z czego 7 zostało powołanych na podstawie wniosków KRS ukształtowanej w oparciu o obecnie obowiązującą ustawę o KRS. W IKNiSP orzeka obecnie 18 sędziów. Aby zatem uchwała mogła zostać podjęta, w posiedzeniu będzie musiało wziąć udział min. 7 sędziów IPiUS oraz 9 sędziów IKNiSP.

Czytaj więcej

Opinie Prawne

Robert Gwiazdowski: Uchwała kontra uchwała

Waldemar Żurek właśnie przedstawił projekt ustawy o powrocie do orzekania sędziów, którzy przeszl...

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego

W uzasadnieniu pytania prawnego, o którym mowa, zwrócono również uwagę, że uchwała IPiUS została podjęta z naruszeniem art. 90 ust. 1 oraz stosowanego a contrario art. 91 ust. 3 Konstytucji RP oraz konstytucyjnej zasady ochrony suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej w procesie integracji europejskiej. Obowiązywanie tej zasady pełny skład Trybunału Konstytucyjnego stwierdził w wyroku z 24 listopada 2010 r. (sygn. K 32/09), w którym badano zgodność z Konstytucją RP Traktatu Lizbońskiego. W wyroku tym TK podkreślił, że zasada pierwszeństwa prawa UE przed regulacjami krajowymi wynikająca z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP nie dotyczy unormowań Konstytucji, która niezmiennie pozostaje najwyższym źródłem prawa RP (art. 8 ust. 1 Konstytucji RP) również w trakcie procesu integracji europejskiej. A przekazanie każdej nowej kompetencji UE wymaga powtórzenia procedury ratyfikacyjnej, o której mowa w art. 90 Konstytucji RP. Nade wszystko jednak TK wskazał, że istnieje grupa kompetencji Rzeczypospolitej, które bezwzględnie nie mogą być przekazane Unii Europejskiej w toku integracji. Do grupy tej zaliczono m.in. określenie ustroju działającego w Polsce wymiaru sprawiedliwości.

Sygnatura akt: I NZP 7/25